Η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα (ή του ασώτου υιού)
Τους είπε επίσης ο Ιησούς: "Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ' αυτούς είπε στον πατέρα του: "πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί", κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιός τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους. Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: "πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα, δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιός σου, κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου. Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.
Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε. Τότε ο γιος του του είπε: "πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου". Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: "βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον, φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιός μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε".
Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε. Τότε ο γιος του του είπε: "πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ' εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου". Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: "βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον, φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιός μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε".
Η ιστορία του ασώτου υιού, όπως καταγράφεται στο κατά Λουκά κεφ. 15, συχνά αποκαλείται η παραβολή της καρδιάς του Πατέρα. Ο Ιησούς τη λέει μαζί με άλλες δύο ιστορίες, όχι μόνο σαν απάντηση στους "άκαρδους" εκπροσώπους της θρησκείας της εποχής Του, αλλά επίσης για να γνωρίζουμε εσύ κι εγώ ποιά είναι η καρδιά του Πατέρα απέναντί μας.
Ο Ιησούς μιλάει για κάποιν άνδρα που είχε δυο γιούς, ο ένας από τους οποίους ζήτησε την κληρονομιά του προκαταβολικά. Ο πατέρας του την έδωσε, και ο γιός έφυγε μακριά και την κατασπατάλησε και κατέληξε σε ένα χοιροστάσιο. Τελικά, μας λέει η Αγία Γραφή, ο νεαρός "συνήλθε". Αναγνώρισε την ανοησία του δρόμου που είχε επιλέξει και πόσο ανόητος ήταν που είχε φύγει από το σπίτι. Επέστρεψε, ταπεινωμένος, με τη σκέψη να ζητήσει να είναι ένας απλός υπηρέτης στο σπίτι του πατέρα του.
Σ' αυτή την ιστορία της στάσης ενός πατέρα απέναντι στο γιό του, Ο Ιησούς μας μιλάει επίσης για το πως ο Πατέρας θεός νιώθει για σένα και για μένα, παρά τις αποτυχίες μας και την αλόγιστη χρήση αυτών που μας έχει εμπιστευθεί. Κατά ειρωνικό τρόπο, η ιστορία αυτή γεννιέται από το γεγονός ότι μεταξύ των θρησκευτικών παραγόντων της εποχής του Ιησού, απο τους οποίους θα περίμενε κανείς πως θα κατανοούσαν την αγάπη του Θεού, υπήρχε η απουσία αυτής της αγάπης.
Ο Ιησούς δεχόταν έντονες επιθέσεις από τους θρησκευτικούς ηγέτες γιατί σ' αυτόν ερχόντουσαν οι τελώνες (οι φοροεισπράχτορες της εποχής που θεωρούνταν διεφθαρμένοι προδότες και συνεργάτες των Ρωμαίων στην κοινωνία της εποχής) και οι "αμαρτωλοί", ένας ευρείας ερμηνείας όρος που χαρακτήριζε αυτούς που δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον στη "θρησκεία".
Αλλά τους άρεσε ο Ιησούς.
Κι εδώ ανακαλύπτουμε ένα πολύ σπουδαίο χαρακτηριστικό του Ιησού. Δεν εκφράζει μια τυπική θρησκευτικότητα, αλλά δείχνει στους ανθρώπους την καρδιά και την αγάπη του Πατέρα Θεού, και η ανταπόκριση των ανθρώπων είναι εξαιρετικά θετική:
"Δεν ήξερα ότι περί αυτού επρόκειτο!"
Ο Ιησούς ήρθε για δύο λόγους:
να πεθάνει για τις αμαρτίες μας και
να μας φανερώσει την αγάπη του Θεού.
Μάλιστα πολύ συχνά οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση πως αυτή η διακονία του Ιησού να μας φανερώσει την αγάπη του Θεού είναι μια "συροπιαστή", "γλυκανάλατη" καλοσύνη. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα "συροπιαστό" όσον αφορά την αγάπη του Θεού, είναι δυναμική και πανίσχυρη. Είναι βαθιά και απαιτητική. Τόσο απαιτητική που δεν επιτρέπει έτσι απλά στην αμαρτία να περάσει απαρατήρητη. Γι αυτό το λόγο ο Θεός έστειλε τον Υιό Του να απορροφήσει ο Ίδιος την ποινή για την αμαρτία μας.
Αυτό που βλέπουμε στον Ιησού είναι η αγάπη του Πατέρα, στον τρόπο ζωής που ακολουθεί και στην ευγένεια και την καταδεκτικότητα με την οποία αγκαλιάζει τους ανθρώπους που έχουν "πέσει"... ανθρώπους που έχουν αποτύχει. Ανθρώπους που, όπως και ο άσωτος υιός, έχουν σπαταλήσει κάτι και είναι πρόθυμοι να το ομολογήσουν με ειλικρίνεια.
Με αυτή την αίσθηση της "σπατάλης", ωστόσο, έρχεται και μια αίσθηση αναξιότητας που απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι στην εποχή του Ιησού χαρακτηρίζονταν από συναισθήματα αναξιότητας που τους κρατούσαν σε απόσταση από το θρησκευτικό σύστημα.
Ωστόσο, όταν μιλάει ο Ίδιος ο Ιησούς, μαζεύονται γύρω Του μαζικά, γιατί επικοινωνεί μαζί τους με τη καρδιά του θεού.
Έτσι λοιπόν, στην παραβολή αυτή, ο Ιησούς αποκαλύπτει τέσσερα πράγματα σχετικά με τον Πατέρα θεό, που μιλάνε στη δική τους (αλλά και στη δική μας) αίσθηση αναξιότητας, αίσθηση της αποτυχίας, και της απομάκρυνσης από Αυτόν.
1. Ο Πατέρας δε χάνει ποτέ την ελπίδα.
Μήπως είχατε γονείς που ήτανε θερμοί, σας στηρίζανε, σας ενθαρρύνανε - γονείς που είχανε ελπίδες και σχέδια για εσάς; Για κάποιους δεν ισχύει αυτό. Υπάρχουν και κάποιοι πάλι που είχανε γονείς που επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μην είχανε γεννηθεί καθόλου, και τα παιδιά συναισθάνονται αυτή την απόριψη. Άλλοι, πάλι, είχανε γονείς των οποίων οι προσδοκίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να εκπληρωθούν.
Αυτό που είναι πολύ εντυπωσιακό στην παραβολή που αναφέραμε, είναι πως ο γιός πήγε κόντρα σε όλες τις προσδοκίες του πατέρα του, παρόλα αυτά ο πατέρας δεν είχε χάσει την ελπίδα του γι αυτόν. Κι εδώ βλέπουμε το πρώτο μήνυμα της ελπίδας που έχει ο Πατέρας Θεός για εμάς. Παρόλο που εσύ ή εγώ έχουμε αποτύχει να γίνουμε αυτό που θα θέλαμε στη ζωή μας, ο Θεός δε σταματάει να ενδιαφέρεται για εμάς, ούτε και ποτέ χάνει το όραμά Του για το τι μπορεί να επιτευχθεί στη ζωή μας.
2. Ο Πατέρας προσέχει πάντα το δρόμο μας.
Πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι ο Θεός μας παρακολουθεί σαν να ψάχνει πάντα την ευκαιρεία που θα μας κατακεραυνώσει. Αν εγώ ή εσύ νιώθουμε κάπως έτσι, είναι λόγο της δικής μας αίσθησης της ντροπής και της ενοχής γι αυτά που έχουμε κάνει. Αυτή η ενοχή είναι κάτι που μας αξίζει και δίκαια τη νιώθουμε, αλλά αυτή δεν είναι η στάση που ο Θεός έχει απέναντί μας. Είναι η δική μας αίσθηση αποξένωσης που νιώθουμε λόγω της αμαρτίας. Όμως η καρδιά του Θεού δεν είναι έτσι.
Ο Θεός δεν κρατά μια παθητική στάση σχετικά με το γεγονός της αμαρτίας μας. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Ιησούς οδηγήθηκε στο θάνατο. Η αμαρτία πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πρέπει να μετανοήσουμε από την αμαρτία. Αλλά ο Ιησούς μας δείχνει την καρδιά του Πατέρα Θεού απέναντί μας, στην ιστορία αυτή, στον τρόπο που ο Πατέρας είδε τον γιό του "ενώ ήταν ακόμη μακριά" και έτρεξε να τον συναντήσει. Δεν στάθηκε απλώς περιμένοντας το παιδί να έρθει σερνόμενο.
Ο Ιησούς μας λέει πως ο πατέρας, που προφανώς τον περίμενε, είδε τον γιό του από μακριά και έτρεξε σ' αυτόν. Η καρδιά του θεού κοιτάζει πάντα τον δρόμο μας και είναι ανοιχτή προς εμάς.
3. Η καρδιά του Πατέρα ανταποκρίνεται στη μετάνοιά μας.
Ο γιός έρχεται μετανοημένος, και η καρδιά του Πατέρα ανταποκρίνεται. Αυτό δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Όχι γιατί απαιτεί από το γιό του να συρθεί κάτω για να τον αποδεχθεί, αλλά επειδή είναι ευτυχής που ο γιός του έχει επιτέλους αναγνωρίσει πως τα προβλήματα που είχε μέχρι τώρα, δεν ήταν ευθύνη του πατέρα του.
Πόσο συχνά έχετε ακούσει τους ανθρώπους να λένε, "αν υπάρχει Θεός, γιατί μου συνέβη αυτό;". Κατηγορούμε τον Θεό για οτιδήποτε αρνούμαστε να αποδεχθούμε την υπευθυνότητα. Όταν ο άσωτος υιός επιστρέφει, λέει, "Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και σ' εσένα."
Μετάνοια είναι η στροφή από τον δρόμο που ακολουθούμε στο δρόμο του Θεού. Είναι η αναγνώριση πως ο δρόμος του Θεού είναι καλός, και ασφαλής για εμάς. Και καθώς ευθυγραμμιζόμαστε με τον Κύριο, ανοίγει ο δρόμος για την απελευθέρωση των δυνατοτήτων Του για τη ζωή μας. Μας αγαπά με μια, άνευ όρων, αιώνια αγάπη. Αλλά για να έρθει η απελευθέρωση των σχεδίων Του στη ζωή μας, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να πούμε, "Πατέρα Θεέ, στρέφομαι από το δικό μου δρόμο στο δικό Σου."
4. Ο Πατέρας θέλει να μας αποκαταστήσει.
Και μόλις ο γιός το έκανε αυτό, κοιτάξτε τι συνέβη. Ο Πατέρας του φόρεσε δαχτυλίδι στο χέρι, την καλύτερη στολή και του έδωσε παπούτσια για τα πόδια του.
Το δαχτυλίδι αντιπροσωπεύει την αποκατάσταση της συνεργασίας με τον πατέρα. Επέστρεψε στη "δουλειά με τον μπαμπά". Και ο Θεός λέει, μέσα απο τα χείλη του Υιού του, "Αν επιστρέψεις πίσω σε Μένα, θα αποκαταστήσω όλα τα σχέδια που είχα για σένα στο μυαλό μου", ακριβώς όπως ο πατέρας επρόκειτο να αποκαταστήσει το γιο του στην οικογενειακή επιχείρηση.
Η στολή με την οποία τον έντυσε κάλυπτε μέχρι και τους αστραγάλους του. Ήταν μια στολή αξιοπρέπειας. Ο πατέρας καλύπτει τη ντροπή ή τη γύμνια του παρελθόντος. Ο Πατέρας Θεός επιθυμεί να μας αποκαταστήσει πλήρως, και να μας ντύσει με την ομορφιά για την οποία προοριζόμαστε. Και τα παπούτσια στο αρχαίο εκείνο πολιτισμό αντιπροσώπευαν ένα τέλος στο θρήνο και το πένθος του παρελθόντος.
Και μια προσωπική ιστορία
Δίδασκα από αυτή την παραβολή στο Seattle πριν 30 περίπου χρόνια, και καθώς κήρυττα, υπήρξε μια γλυκιά παρουσία του Αγίου Πνεύματος, καθώς ο Θεός έκανε τις καρδιές ευαίσθητες στο μεγαλείο της αγάπης Του. Ο Θεός έφερε τόσο έντονα μια εικόνα στο μυαλό μου, που έπρεπε να τη μοιραστώ. Περιέγραψα αυτό που είδα, χωρίς να γνωρίζω κανέναν μέσα στο ακροατήριο, και στο τέλος της εκδήλωσης, μια γυναίκα με πλησίασε και μου είπε,"Επρόκειτο για μένα ποιμένα Hayford." Ξεκίνησε να ξεκουμπώνει τα μανικετόκουμπα απο το μανίκι της μπλούζας της και το σήκωσε επάνω, αποκαλύπτοντας φρικτά άσχημες ουλές στον καρπό της.
Αυτό που μου είχε δώσει ο Θεός ήταν το εξής: "Υπάρχει κάποιος μέσα σε αυτό το δωμάτιο. Στο παρελθόν, αποπειράθηκες να αυτοκτονήσεις, και οι ουλές στον καρπό σου σε κάνουν να ντρέπεσαι τόσο πολύ, που τις κρύβεις. Αλλά όπως ο πατέρας έντυσε και κάλυψε τον άσωτο υιό, ο Κύριος θέλει να σε ντύσει με μια νέα αίσθηση εκτίμησης μπροστά στην παρουσία Του, έτσι ώστε να μην ντραπείς ποτέ ξανά. Και αντί για σημάδια ντροπής, αυτά τα σημάδια θα γίνουν η μαρτυρία σου - σημάδια του θριάμβου του Θεού στη ζωή σου.
"Αρκετά χρόνια στο παρελθόν", η γυναίκα μου είπε, "σχεδόν τα κατάφερα να αφαιρέσω τη ζωή μου. Ήταν μια περίοδος απόγνωσης", και μου εξήγησε το δίλημμα το οποίο αντιμετώπιζε. "Θα είχα πεθάνει εκτός αν κάποιος με έβρισκε. Αργότερα, ήρθα στον Χριστό, και γνώριζα πως μου συγχωρέθηκαν όχι μόνο οι περασμένες αμαρτίες μου, αλλά και αυτή η απόπειρα αυτοκτονίας μου. Αλλά έως αυτή τη στιγμή, ένιωθα πάντα τέτοια ντροπή γι αυτές τις ουλές που σημάδεψαν αυτή την περίοδο της ζωής μου."
Τώρα το πρόσωπό της έλαμπε. "Εγώ είμαι το άτομο για το οποίο μιλούσες. Και γνωρίζω πως ο Θεός με έχει ντύσει σήμερα με κάτι που ποτέ μέχρι σήμερα δεν το είχα δει τόσο καθαρά. Ποτέ δε θα ντραπώ για το παρελθόν ξανά."
Αγαπημένε μου, αγαπημένη μου, μπορείς να δεις τι λέει ο Ιησούς σε εσένα σ' αυτή την παραβολή; Σου λέει, "Έτσι είναι ο Θεός. Θέλει να σε αποκαταστήσει σε ένα σημείο συνεργασίας μαζί Του για να εκπληρωθούν τα σχέδια που έχει για σένα. Θέλει να σε ντύσει και να καλύψει οτιδήποτε ήταν ντροπή για σένα στο παρελθόν, να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια για την οποία δημιουργήθηκες. Και θέλει ακόμα να δεις πως ο χειμώνας της θλίψης και των δακρύων είναι πίσω σου, και η άνοιξη της χαράς Του έχει έρθει σε σένα."
Πράγματι, αγαπημένε μου, αγαπημένη μου, σήμερα, έτσι νιώθει ο Πατέρας Θεός για σένα.
Jack W. Hayford
Ο Ιησούς μιλάει για κάποιν άνδρα που είχε δυο γιούς, ο ένας από τους οποίους ζήτησε την κληρονομιά του προκαταβολικά. Ο πατέρας του την έδωσε, και ο γιός έφυγε μακριά και την κατασπατάλησε και κατέληξε σε ένα χοιροστάσιο. Τελικά, μας λέει η Αγία Γραφή, ο νεαρός "συνήλθε". Αναγνώρισε την ανοησία του δρόμου που είχε επιλέξει και πόσο ανόητος ήταν που είχε φύγει από το σπίτι. Επέστρεψε, ταπεινωμένος, με τη σκέψη να ζητήσει να είναι ένας απλός υπηρέτης στο σπίτι του πατέρα του.
Σ' αυτή την ιστορία της στάσης ενός πατέρα απέναντι στο γιό του, Ο Ιησούς μας μιλάει επίσης για το πως ο Πατέρας θεός νιώθει για σένα και για μένα, παρά τις αποτυχίες μας και την αλόγιστη χρήση αυτών που μας έχει εμπιστευθεί. Κατά ειρωνικό τρόπο, η ιστορία αυτή γεννιέται από το γεγονός ότι μεταξύ των θρησκευτικών παραγόντων της εποχής του Ιησού, απο τους οποίους θα περίμενε κανείς πως θα κατανοούσαν την αγάπη του Θεού, υπήρχε η απουσία αυτής της αγάπης.
Ο Ιησούς δεχόταν έντονες επιθέσεις από τους θρησκευτικούς ηγέτες γιατί σ' αυτόν ερχόντουσαν οι τελώνες (οι φοροεισπράχτορες της εποχής που θεωρούνταν διεφθαρμένοι προδότες και συνεργάτες των Ρωμαίων στην κοινωνία της εποχής) και οι "αμαρτωλοί", ένας ευρείας ερμηνείας όρος που χαρακτήριζε αυτούς που δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον στη "θρησκεία".
Αλλά τους άρεσε ο Ιησούς.
Κι εδώ ανακαλύπτουμε ένα πολύ σπουδαίο χαρακτηριστικό του Ιησού. Δεν εκφράζει μια τυπική θρησκευτικότητα, αλλά δείχνει στους ανθρώπους την καρδιά και την αγάπη του Πατέρα Θεού, και η ανταπόκριση των ανθρώπων είναι εξαιρετικά θετική:
"Δεν ήξερα ότι περί αυτού επρόκειτο!"
Ο Ιησούς ήρθε για δύο λόγους:
να πεθάνει για τις αμαρτίες μας και
να μας φανερώσει την αγάπη του Θεού.
Μάλιστα πολύ συχνά οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση πως αυτή η διακονία του Ιησού να μας φανερώσει την αγάπη του Θεού είναι μια "συροπιαστή", "γλυκανάλατη" καλοσύνη. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα "συροπιαστό" όσον αφορά την αγάπη του Θεού, είναι δυναμική και πανίσχυρη. Είναι βαθιά και απαιτητική. Τόσο απαιτητική που δεν επιτρέπει έτσι απλά στην αμαρτία να περάσει απαρατήρητη. Γι αυτό το λόγο ο Θεός έστειλε τον Υιό Του να απορροφήσει ο Ίδιος την ποινή για την αμαρτία μας.
Αυτό που βλέπουμε στον Ιησού είναι η αγάπη του Πατέρα, στον τρόπο ζωής που ακολουθεί και στην ευγένεια και την καταδεκτικότητα με την οποία αγκαλιάζει τους ανθρώπους που έχουν "πέσει"... ανθρώπους που έχουν αποτύχει. Ανθρώπους που, όπως και ο άσωτος υιός, έχουν σπαταλήσει κάτι και είναι πρόθυμοι να το ομολογήσουν με ειλικρίνεια.
Με αυτή την αίσθηση της "σπατάλης", ωστόσο, έρχεται και μια αίσθηση αναξιότητας που απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι στην εποχή του Ιησού χαρακτηρίζονταν από συναισθήματα αναξιότητας που τους κρατούσαν σε απόσταση από το θρησκευτικό σύστημα.
Ωστόσο, όταν μιλάει ο Ίδιος ο Ιησούς, μαζεύονται γύρω Του μαζικά, γιατί επικοινωνεί μαζί τους με τη καρδιά του θεού.
Έτσι λοιπόν, στην παραβολή αυτή, ο Ιησούς αποκαλύπτει τέσσερα πράγματα σχετικά με τον Πατέρα θεό, που μιλάνε στη δική τους (αλλά και στη δική μας) αίσθηση αναξιότητας, αίσθηση της αποτυχίας, και της απομάκρυνσης από Αυτόν.
1. Ο Πατέρας δε χάνει ποτέ την ελπίδα.
Μήπως είχατε γονείς που ήτανε θερμοί, σας στηρίζανε, σας ενθαρρύνανε - γονείς που είχανε ελπίδες και σχέδια για εσάς; Για κάποιους δεν ισχύει αυτό. Υπάρχουν και κάποιοι πάλι που είχανε γονείς που επιθυμούσαν τα παιδιά τους να μην είχανε γεννηθεί καθόλου, και τα παιδιά συναισθάνονται αυτή την απόριψη. Άλλοι, πάλι, είχανε γονείς των οποίων οι προσδοκίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να εκπληρωθούν.
Αυτό που είναι πολύ εντυπωσιακό στην παραβολή που αναφέραμε, είναι πως ο γιός πήγε κόντρα σε όλες τις προσδοκίες του πατέρα του, παρόλα αυτά ο πατέρας δεν είχε χάσει την ελπίδα του γι αυτόν. Κι εδώ βλέπουμε το πρώτο μήνυμα της ελπίδας που έχει ο Πατέρας Θεός για εμάς. Παρόλο που εσύ ή εγώ έχουμε αποτύχει να γίνουμε αυτό που θα θέλαμε στη ζωή μας, ο Θεός δε σταματάει να ενδιαφέρεται για εμάς, ούτε και ποτέ χάνει το όραμά Του για το τι μπορεί να επιτευχθεί στη ζωή μας.
2. Ο Πατέρας προσέχει πάντα το δρόμο μας.
Πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι ο Θεός μας παρακολουθεί σαν να ψάχνει πάντα την ευκαιρεία που θα μας κατακεραυνώσει. Αν εγώ ή εσύ νιώθουμε κάπως έτσι, είναι λόγο της δικής μας αίσθησης της ντροπής και της ενοχής γι αυτά που έχουμε κάνει. Αυτή η ενοχή είναι κάτι που μας αξίζει και δίκαια τη νιώθουμε, αλλά αυτή δεν είναι η στάση που ο Θεός έχει απέναντί μας. Είναι η δική μας αίσθηση αποξένωσης που νιώθουμε λόγω της αμαρτίας. Όμως η καρδιά του Θεού δεν είναι έτσι.
Ο Θεός δεν κρατά μια παθητική στάση σχετικά με το γεγονός της αμαρτίας μας. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Ιησούς οδηγήθηκε στο θάνατο. Η αμαρτία πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πρέπει να μετανοήσουμε από την αμαρτία. Αλλά ο Ιησούς μας δείχνει την καρδιά του Πατέρα Θεού απέναντί μας, στην ιστορία αυτή, στον τρόπο που ο Πατέρας είδε τον γιό του "ενώ ήταν ακόμη μακριά" και έτρεξε να τον συναντήσει. Δεν στάθηκε απλώς περιμένοντας το παιδί να έρθει σερνόμενο.
Ο Ιησούς μας λέει πως ο πατέρας, που προφανώς τον περίμενε, είδε τον γιό του από μακριά και έτρεξε σ' αυτόν. Η καρδιά του θεού κοιτάζει πάντα τον δρόμο μας και είναι ανοιχτή προς εμάς.
3. Η καρδιά του Πατέρα ανταποκρίνεται στη μετάνοιά μας.
Ο γιός έρχεται μετανοημένος, και η καρδιά του Πατέρα ανταποκρίνεται. Αυτό δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Όχι γιατί απαιτεί από το γιό του να συρθεί κάτω για να τον αποδεχθεί, αλλά επειδή είναι ευτυχής που ο γιός του έχει επιτέλους αναγνωρίσει πως τα προβλήματα που είχε μέχρι τώρα, δεν ήταν ευθύνη του πατέρα του.
Πόσο συχνά έχετε ακούσει τους ανθρώπους να λένε, "αν υπάρχει Θεός, γιατί μου συνέβη αυτό;". Κατηγορούμε τον Θεό για οτιδήποτε αρνούμαστε να αποδεχθούμε την υπευθυνότητα. Όταν ο άσωτος υιός επιστρέφει, λέει, "Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και σ' εσένα."
Μετάνοια είναι η στροφή από τον δρόμο που ακολουθούμε στο δρόμο του Θεού. Είναι η αναγνώριση πως ο δρόμος του Θεού είναι καλός, και ασφαλής για εμάς. Και καθώς ευθυγραμμιζόμαστε με τον Κύριο, ανοίγει ο δρόμος για την απελευθέρωση των δυνατοτήτων Του για τη ζωή μας. Μας αγαπά με μια, άνευ όρων, αιώνια αγάπη. Αλλά για να έρθει η απελευθέρωση των σχεδίων Του στη ζωή μας, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να πούμε, "Πατέρα Θεέ, στρέφομαι από το δικό μου δρόμο στο δικό Σου."
4. Ο Πατέρας θέλει να μας αποκαταστήσει.
Και μόλις ο γιός το έκανε αυτό, κοιτάξτε τι συνέβη. Ο Πατέρας του φόρεσε δαχτυλίδι στο χέρι, την καλύτερη στολή και του έδωσε παπούτσια για τα πόδια του.
Το δαχτυλίδι αντιπροσωπεύει την αποκατάσταση της συνεργασίας με τον πατέρα. Επέστρεψε στη "δουλειά με τον μπαμπά". Και ο Θεός λέει, μέσα απο τα χείλη του Υιού του, "Αν επιστρέψεις πίσω σε Μένα, θα αποκαταστήσω όλα τα σχέδια που είχα για σένα στο μυαλό μου", ακριβώς όπως ο πατέρας επρόκειτο να αποκαταστήσει το γιο του στην οικογενειακή επιχείρηση.
Η στολή με την οποία τον έντυσε κάλυπτε μέχρι και τους αστραγάλους του. Ήταν μια στολή αξιοπρέπειας. Ο πατέρας καλύπτει τη ντροπή ή τη γύμνια του παρελθόντος. Ο Πατέρας Θεός επιθυμεί να μας αποκαταστήσει πλήρως, και να μας ντύσει με την ομορφιά για την οποία προοριζόμαστε. Και τα παπούτσια στο αρχαίο εκείνο πολιτισμό αντιπροσώπευαν ένα τέλος στο θρήνο και το πένθος του παρελθόντος.
Και μια προσωπική ιστορία
Δίδασκα από αυτή την παραβολή στο Seattle πριν 30 περίπου χρόνια, και καθώς κήρυττα, υπήρξε μια γλυκιά παρουσία του Αγίου Πνεύματος, καθώς ο Θεός έκανε τις καρδιές ευαίσθητες στο μεγαλείο της αγάπης Του. Ο Θεός έφερε τόσο έντονα μια εικόνα στο μυαλό μου, που έπρεπε να τη μοιραστώ. Περιέγραψα αυτό που είδα, χωρίς να γνωρίζω κανέναν μέσα στο ακροατήριο, και στο τέλος της εκδήλωσης, μια γυναίκα με πλησίασε και μου είπε,"Επρόκειτο για μένα ποιμένα Hayford." Ξεκίνησε να ξεκουμπώνει τα μανικετόκουμπα απο το μανίκι της μπλούζας της και το σήκωσε επάνω, αποκαλύπτοντας φρικτά άσχημες ουλές στον καρπό της.
Αυτό που μου είχε δώσει ο Θεός ήταν το εξής: "Υπάρχει κάποιος μέσα σε αυτό το δωμάτιο. Στο παρελθόν, αποπειράθηκες να αυτοκτονήσεις, και οι ουλές στον καρπό σου σε κάνουν να ντρέπεσαι τόσο πολύ, που τις κρύβεις. Αλλά όπως ο πατέρας έντυσε και κάλυψε τον άσωτο υιό, ο Κύριος θέλει να σε ντύσει με μια νέα αίσθηση εκτίμησης μπροστά στην παρουσία Του, έτσι ώστε να μην ντραπείς ποτέ ξανά. Και αντί για σημάδια ντροπής, αυτά τα σημάδια θα γίνουν η μαρτυρία σου - σημάδια του θριάμβου του Θεού στη ζωή σου.
"Αρκετά χρόνια στο παρελθόν", η γυναίκα μου είπε, "σχεδόν τα κατάφερα να αφαιρέσω τη ζωή μου. Ήταν μια περίοδος απόγνωσης", και μου εξήγησε το δίλημμα το οποίο αντιμετώπιζε. "Θα είχα πεθάνει εκτός αν κάποιος με έβρισκε. Αργότερα, ήρθα στον Χριστό, και γνώριζα πως μου συγχωρέθηκαν όχι μόνο οι περασμένες αμαρτίες μου, αλλά και αυτή η απόπειρα αυτοκτονίας μου. Αλλά έως αυτή τη στιγμή, ένιωθα πάντα τέτοια ντροπή γι αυτές τις ουλές που σημάδεψαν αυτή την περίοδο της ζωής μου."
Τώρα το πρόσωπό της έλαμπε. "Εγώ είμαι το άτομο για το οποίο μιλούσες. Και γνωρίζω πως ο Θεός με έχει ντύσει σήμερα με κάτι που ποτέ μέχρι σήμερα δεν το είχα δει τόσο καθαρά. Ποτέ δε θα ντραπώ για το παρελθόν ξανά."
Αγαπημένε μου, αγαπημένη μου, μπορείς να δεις τι λέει ο Ιησούς σε εσένα σ' αυτή την παραβολή; Σου λέει, "Έτσι είναι ο Θεός. Θέλει να σε αποκαταστήσει σε ένα σημείο συνεργασίας μαζί Του για να εκπληρωθούν τα σχέδια που έχει για σένα. Θέλει να σε ντύσει και να καλύψει οτιδήποτε ήταν ντροπή για σένα στο παρελθόν, να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια για την οποία δημιουργήθηκες. Και θέλει ακόμα να δεις πως ο χειμώνας της θλίψης και των δακρύων είναι πίσω σου, και η άνοιξη της χαράς Του έχει έρθει σε σένα."
Πράγματι, αγαπημένε μου, αγαπημένη μου, σήμερα, έτσι νιώθει ο Πατέρας Θεός για σένα.
Jack W. Hayford
Αναρτήσεις
