Μια οικονομική κρίση χτύπησε το έθνος του Ισραήλ πριν την άφιξη του Νεεμία.Ένας λιμός, καθώς και η υψηλή φορολογία οδήγησαν πολλές οικογένειες στη χρεωκοπία.
Η παρουσία του Νεεμία έδωσε κουράγιο στους καταπιεσμένους να φωνάξουν για δικαιοσύνη. Είχαν βρεί τον άνθρωπό τους. Ένας πολύ οργισμένος λοιπόν Νεεμίας βάζει στόχο να διορθώσει όλες αυτές τις αδικίες.
Ο κυβερνήτης Νεεμίας είναι ένας άνθρωπος που καθοδηγεί τους άλλους δείχνοντας το δρόμο με παράδειγμα τη δική του ζωή. Οι θυσίες είναι απαραίτητες για μια ηθική διακυβέρνηση. Ο Νεεμίας είναι ο ηγέτης που πραγματοποιεί αυτά που λέει.
***
Παλαιά Διαθήκη. Νεεμίας κεφάλαιο 5.
Παλαιά Διαθήκη. Νεεμίας κεφάλαιο 5.
Ανάμεσα στο λαό άρχισε να δημιουργείται μεγάλη δυσαρέσκεια.
Άντρες και γυναίκες συνάχθηκαν και παραπονιούνταν ενάντια σε ορισμένους συμπατριώτες τους, Ιουδαίους: "Τα παιδιά μας κι εμείς είμαστε πολυάριθμοι και χρειαζόμαστε στάρι να φάμε για να μην πεθάνουμε!"
Άλλοι έλεγαν: "Έχουμε βάλει υποθήκη τα χωράφια μας, τ' αμπέλια μας και τα σπίτια μας για να προμηθευτούμε στάρι και να μην πεινάσουμε!"
Τέλος άλλοι έλεγαν: "Κι εμείς έχουμε δανειστεί χρήματα για να πληρώσουμε το φόρο του βασιλιά και βάλαμε υποθήκη τα χωράφια μας και τα αμπέλια μας. Ίδιο έθνος είμαστε με τους συμπατριώτες μας! Τα παιδιά μας αξίζουν το ίδιο με τα δικά τους παιδιά! Κι όμως εμείς υποχρεωνόμαστε να στείλουμε τα παιδιά μας δούλους - μερικές μάλιστα από τις κόρες μας έχουν είδη γίνει δούλες. Και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, αφού τα χωράφια μας και τ' αμπέλια μας ανήκουν σε άλλους".
'Οταν άκουσα αυτά τα λόγια και τα παράπονά τους, οργίστηκα πάρα πολύ. Εξέτασα προσεκτικά την υπόθεση και αποφάσισα να επιπλήξω τους προύχοντες και τους αξιωματούχους, που δάνειζαν με τόκο τους συμπατριώτες τους.
Κάλεσα, λοιπόν, μεγάλη δημόσια συγκέντρωση εναντίον τους, και τους είπα:
Άντρες και γυναίκες συνάχθηκαν και παραπονιούνταν ενάντια σε ορισμένους συμπατριώτες τους, Ιουδαίους: "Τα παιδιά μας κι εμείς είμαστε πολυάριθμοι και χρειαζόμαστε στάρι να φάμε για να μην πεθάνουμε!"
Άλλοι έλεγαν: "Έχουμε βάλει υποθήκη τα χωράφια μας, τ' αμπέλια μας και τα σπίτια μας για να προμηθευτούμε στάρι και να μην πεινάσουμε!"
Τέλος άλλοι έλεγαν: "Κι εμείς έχουμε δανειστεί χρήματα για να πληρώσουμε το φόρο του βασιλιά και βάλαμε υποθήκη τα χωράφια μας και τα αμπέλια μας. Ίδιο έθνος είμαστε με τους συμπατριώτες μας! Τα παιδιά μας αξίζουν το ίδιο με τα δικά τους παιδιά! Κι όμως εμείς υποχρεωνόμαστε να στείλουμε τα παιδιά μας δούλους - μερικές μάλιστα από τις κόρες μας έχουν είδη γίνει δούλες. Και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, αφού τα χωράφια μας και τ' αμπέλια μας ανήκουν σε άλλους".
'Οταν άκουσα αυτά τα λόγια και τα παράπονά τους, οργίστηκα πάρα πολύ. Εξέτασα προσεκτικά την υπόθεση και αποφάσισα να επιπλήξω τους προύχοντες και τους αξιωματούχους, που δάνειζαν με τόκο τους συμπατριώτες τους.
Κάλεσα, λοιπόν, μεγάλη δημόσια συγκέντρωση εναντίον τους, και τους είπα:
"Εμείς στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, εξαγοράσαμε τους συμπατριώτες μας τους Ιουδαίους, που είχαν πουληθεί δούλοι στα έθνη. Κι έρχεστε τώρα εσείς κι εξαναγκάζετε τους συμπατριώτες σας να πουληθούν σ' εσάς, και το κάνετε αυτό σε ανθρώπους του λαού μας!"
Αυτοί σώπαιναν γιατί δεν είχαν τι να απαντήσουν.
Τότε πρόσθεσα: "Αυτό που κάνετε δεν είναι σωστό. Πρέπει να ζείτε με φόβο Θεού, αν θέλετε να αποφύγετε τον εμπαιγμό από τα εχθρικά μας έθνη!
Εγώ και οι συγγενείς μου και οι συνεργάτες μου έχουμε δανείσει χρήματα και σιτάρι σ' αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά θα παραιτηθούμε απ' αυτή μας την απαίτηση. Επιστρέψτε τους κι εσείς αμέσως τα χωράφια τους, τ' αμπέλια τους, τα λιοστάσιά τους και τα σπίτια τους, και παραιτηθείτε από τα χρήματα, το σιτάρι το κρασί και το λάδι, που τους ζητάτε."
Εκείνοι απάντησαν: "Θα τους επιστρέψουμε ότι τους έχουμε πάρει και δε θα ζητήσουμε πια τίποτε απ' αυτούς, θα κάνουμε όπως ακριβώς το είπες."
Κάλεσα, λοιπόν, τους ιερείς και όρκισα τους αξιωματούχους ότι θα κάνουν ότι υποσχέθηκαν. Μετά τίναξα τη ζώνη μου και είπα: "Έτσι να ξετινάξει ο Θεός το σπίτι του και τα υπάρχοντά του από καθέναν που δε θα τηρήσει αυτή την υπόσχεση, έτσι να ξετιναχτεί κι ο ίδιος και να πτωχεύσει".
Αυτοί σώπαιναν γιατί δεν είχαν τι να απαντήσουν.
Τότε πρόσθεσα: "Αυτό που κάνετε δεν είναι σωστό. Πρέπει να ζείτε με φόβο Θεού, αν θέλετε να αποφύγετε τον εμπαιγμό από τα εχθρικά μας έθνη!
Εγώ και οι συγγενείς μου και οι συνεργάτες μου έχουμε δανείσει χρήματα και σιτάρι σ' αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά θα παραιτηθούμε απ' αυτή μας την απαίτηση. Επιστρέψτε τους κι εσείς αμέσως τα χωράφια τους, τ' αμπέλια τους, τα λιοστάσιά τους και τα σπίτια τους, και παραιτηθείτε από τα χρήματα, το σιτάρι το κρασί και το λάδι, που τους ζητάτε."
Εκείνοι απάντησαν: "Θα τους επιστρέψουμε ότι τους έχουμε πάρει και δε θα ζητήσουμε πια τίποτε απ' αυτούς, θα κάνουμε όπως ακριβώς το είπες."
Κάλεσα, λοιπόν, τους ιερείς και όρκισα τους αξιωματούχους ότι θα κάνουν ότι υποσχέθηκαν. Μετά τίναξα τη ζώνη μου και είπα: "Έτσι να ξετινάξει ο Θεός το σπίτι του και τα υπάρχοντά του από καθέναν που δε θα τηρήσει αυτή την υπόσχεση, έτσι να ξετιναχτεί κι ο ίδιος και να πτωχεύσει".
Και όλος ο λαός είπε: "Αμήν", και δόξασαν το Θεό. Κι όλοι τους τήρησαν την υπόσχεσή τους. Επίσης, από την ημέρα που διορίστηκα κυβερνήτης στην Ιουδαία, εγώ και οι συγγενείς μου δεν κάναμε χρήση της επιχορήγησης που μπορούσα να έχω σαν κυβερνήτης. Αυτό διήρκεσε δώδεκα χρόνια, δηλαδή από το εικοστό ως το τριακοστό δεύτερο έτος της βασιλείας του Αρταξέρξη.
Οι προηγούμενοι από μένα κυβερνήτες επιβάρυναν το λαό κι έπαιρναν απ' αυτόν κάθε μέρα σαράντα ασημένιους σίκλους για τροφή και κρασί. Επίσης οι άνθρωποί τους τυραννούσαν το λαό. Εγώ όμως δε φέρθηκα έτσι, γιατί φοβόμουν το Θεό. Αντίθετα εργάστηκα προσωπικά μ' επιμονή στο έργο της ανοικοδόμησης του τείχους και δεν αγόρασα χωράφια, και όλοι οι συνεργάτες μου συμμετείχαν στην εργασία του τείχους. Στο τραπέζι μου κάθονταν εκατόν πενήντα άντρες Ιουδαίοι και αξιωματούχοι, χώρια εκείνοι που μας έρχονταν από τα γύρω έθνη.
Το φαγητό που ετοιμαζόταν κάθε μέρα ήταν ένα μοσχάρι, έξι εκλεκτά πρόβατα και διάφορα πουλερικά, επίσης κάθε δέκα μέρες μου δινόταν άφθονο κρασί κάθε είδους, όλα με δικά μου έξοδα.
Οι προηγούμενοι από μένα κυβερνήτες επιβάρυναν το λαό κι έπαιρναν απ' αυτόν κάθε μέρα σαράντα ασημένιους σίκλους για τροφή και κρασί. Επίσης οι άνθρωποί τους τυραννούσαν το λαό. Εγώ όμως δε φέρθηκα έτσι, γιατί φοβόμουν το Θεό. Αντίθετα εργάστηκα προσωπικά μ' επιμονή στο έργο της ανοικοδόμησης του τείχους και δεν αγόρασα χωράφια, και όλοι οι συνεργάτες μου συμμετείχαν στην εργασία του τείχους. Στο τραπέζι μου κάθονταν εκατόν πενήντα άντρες Ιουδαίοι και αξιωματούχοι, χώρια εκείνοι που μας έρχονταν από τα γύρω έθνη.
Το φαγητό που ετοιμαζόταν κάθε μέρα ήταν ένα μοσχάρι, έξι εκλεκτά πρόβατα και διάφορα πουλερικά, επίσης κάθε δέκα μέρες μου δινόταν άφθονο κρασί κάθε είδους, όλα με δικά μου έξοδα.
Κι όμως ποτέ δε ζήτησα την τροφή που δικαιούμην ως κυβερνήτης, γιατί ο λαός αυτός δούλευε πάρα πολύ σκληρά.
Θυμήσου, Θεέ μου, όλα όσα έχω κάνει γι αυτόν το λαό και δείξε μου την εύνοιά σου.
----------------------------------------------------------------------------------
Θυμήσου, Θεέ μου, όλα όσα έχω κάνει γι αυτόν το λαό και δείξε μου την εύνοιά σου.
----------------------------------------------------------------------------------
ΥΓ1. Θα μ' ενδιέφερε πολύ να γνωρίσω τις απόψεις σας γι αυτό το κείμενο :)
ΥΓ2. Ας προσευχηθούμε ο Θεός να σηκώσει πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες στη χώρα μας που να ενεργούν σαν τον Νεεμία. Χρειαζόμαστε Νεεμίες όσο ποτέ άλλοτε.
ΥΓ2. Ας προσευχηθούμε ο Θεός να σηκώσει πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες στη χώρα μας που να ενεργούν σαν τον Νεεμία. Χρειαζόμαστε Νεεμίες όσο ποτέ άλλοτε.
Αναρτήσεις
