Μας ταπεινώνει γιατί ήμαστε υπερήφανοι...

Να θυμάστε όλη την πορεία στην οποία ο Κύριος, ο Θεός σας, σας οδήγησε αυτά τα σαράντα χρόνια μέσα απ' την έρημο, για να σας ταπεινώσει, να σας δοκιμάσει, και να διαγνώσει τα βάθη της καρδιάς σας, αν θα τηρήσετε τις εντολές του ή όχι. 

Σας ταπείνωσε και σας άφησε να πεινάσετε.

Σας έδωσε να φάτε το μάννα, που ούτε εσείς το γνωρίζατε, ούτε οι πρόγονοί σας, με σκοπό να σας διδάξει ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί αλλά και με ό,τι ο Κύριος προστάζει.

Δευτερονόμιο κεφ. 8

Πολλές φορές, εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε δυνατοί, νιώθουμε ανεξάρτητοι, νιώθουμε κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Φοράμε την πανίσχυρη πανοπλία του εγώ μας, και κρατάμε όλα εκείνα τα όπλα που μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς και δυνατοί.
Η δουλειά μας, οι γνωριμίες μας, τα λεφτά μας, οι γνώσεις μας, η μαγκιά μας...

Ποιός μπορεί να απειλήσει την ευτυχία μας αυτή; 

Και τότε, ξαφνικά, εμφανίζεται μια ρωγμή στο πανίσχυρο οικοδόμημά μας. Μια αρρώστια, μια οικονομική αποτυχία, μια συναισθηματική απογοήτευση, μια προδοσία, μια απόρριψη, και όλα γκρεμίζονται με πάταγο!

Η υπερηφάνια, η δύναμη, η αυταρέσκια, η ανεξαρτησία μας, όλα γίνονται συντρίμμια. 

Τα όπλα μας απο τα οποία αντλούσαμε την δύναμη και την υπερηφάνια μας, τώρα γίνονται ένα ασήκωτο βάρος. 

Ας πετάξουμε λοιπόν αυτά τα βάρη που οπλίζουν την υπερηφάνια και τον εγωισμό μας και ας ταπεινωθούμε μπροστά στο Δημιουργό μας. Δεν είναι τα λεφτά, η επιτυχία, η αναγνώριση αυτά που θα μας δώσουν ζωή.

Ο Λόγος του Θεού είναι αυτός που δίνει ζωή. 

Όποιος έχει αυτιά ας ακούει...