"
Κατ' αρχήν η στρεβλωμένη φύση μας, τα δαιμονικά πνεύματα που μας βάζουν σε πειρασμό, και όλη η σύγχρονη προπαγάνδα για τη λαγνεία, συμμαχούνε για να μας κάνουν να νιώσουμε πως οι επιθυμίες στις οποίες αντιστεκόμαστε είναι τόσο "φυσικές", τόσο "υγιείς", και τόσο λογικές, που είναι σχεδόν διαστροφή και ανωμαλία να αντιστεκόμαστε."
C. S. Lewis (1898-1963)
Θα εξετάσουμε την χριστιανική ηθική σε σχέση με το σεξ, αυτό που οι Χριστιανοί αποκαλούν η αρετή της αγνότητας. Ο Χριστιανικός κανόνας της αρετής δε θα πρέπει να συγχέεται με τον κοινωνικό κανόνα της "σεμνότητας". Ο κοινωνικός κανόνας της ευπρέπειας καθορίζει τα όρια μέσα στα οποία θα πρέπει να κινείται το ντύσιμο ως αναφορά την αποκαλυπτικότητα του σώματος, καθώς και τα υποκείμενα σ' αυτό τον κανόνα, σύμφωνα με τα έθιμα ενός δεδομένου κοινωνικού κύκλου.
Συνεπώς, αν και ο κανόνας της αγνότητας είναι σταθερά ο ίδιος για όλους τους Χριστιανούς όλες τις εποχές, ο κανόνας της ευπρέπειας υπόκειται σε αλλαγές.
Ένα κορίτσι σε κάποιο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού, που σχεδόν δε φοράει ρούχα, και μια Βικτωριανή κυρία εντελώς καλυμμένη απο τα ρούχα της μπορούν κάλλιστα να είναι το ίδιο "σεμνές" σύμφωνα με τα ήθη της κοινωνίας τους, και θα μπορούσαμε να υποθέσουμε (όσο αυτό είναι εφικτό από το ντύσιμό τους) πως και οι δύο είναι το ίδιο ενάρετες (ή όχι).
Ένα τμήμα από το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσαν ενάρετες γυναίκες στην εποχή του Σαίξπηρ, θα το χρησιμοποιούσαν την εποχή του 19ου αιώνα μόνο γυναίκες ελευθερίων ηθών.
Όταν οι άνθρωποι παραβαίνουν τους κανόνες της ευπρέπειας που ισχύουν στον κοινωνικό τους περίγυρο, εαν το κάνουν αυτό σκόπιμα για να προκαλέσουν τη λαγνεία προς τον εαυτό τους, τότε παραβαίνουν τους κανόνες της αγνότητας. Εαν όμως τους παραβαίνουν από άγνοια ή απροσεξία τότε είναι υπόλογοι μόνο για τους κακούς τους τρόπους.
Εαν παραβαίνουν τους κανόνες με εριστικότητα με σκοπό να σοκάρουν ή να φέρουν σε δύσκολη θέση τους άλλους, δεν είναι κατ' ανάγκη άσωτοι, αλλά είναι ανάλγητοι, γιατί είναι αναισθησία το να ευχαριστιέσαι με το να κάνεις τους άλλους να αισθάνονται άβολα.
Δεν νομίζω πως πως ένα πολύ αυστηρό ή σχολαστικό επίπεδο ευπρέπειας αποτελεί απόδειξη αγνότητας ή πως βοηθάει καθόλου, και έτσι θεωρώ πως η μεγάλη χαλάρωση και απλούστευση του κανόνα της ευπρέπειας που έχει γίνει στη δική μου εποχή είναι καλό πράγμα. Στην παρούσα κατάσταση, πάντως, συμβαίνει το εξής, άνθρωποι διαφορετικών χαρακτήρων και ηλικιών δεν αναγνωρίζουν όλοι τα ίδια πρότυπα, κι έτσι υπάρχει μια σύγχηση.
Και όσο διαρκεί αυτή η σύγχηση πιστεύω πως οι πιο ηλικιωμένοι, ή οι πιο "συντηρητικοί" άνθρωποι θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, ώστε να μην υποθέτουν πως οι νεότεροι ή οι πιο "χειραφετημένοι" άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι όταν με τα παλιά πρότυπα είναι απρεπής, αλλά παρομοίως και οι νεότεροι δε θα πρέπει να αποκαλούν τους μεγαλύτερους σε ηλικία σεμνότυφους επειδή δεν αποδέχονται τόσο εύκολα τα νέα πρότυπα. Μια ειλικρινής επιθυμία να βλέπει ο καθένας τους άλλους θετικά και η προσπάθεια να νιώθουν οι άλλοι όσο πιο άνετα γίνεται θα λύσει τα περισσότερα από τα προβλήματα.
Η παρθενιά είναι η λιγότερο δημοφιλής από όλες τις Χριστιανικές αρετές. Δεν υπάρχει όμως οδός διαφυγής, ο Χριστιανικός κανόνας είναι, "ή παντρεύεσαι με πλήρη πιστότητα στον/στην σύντροφό σου, ή αλλιώς ολική αποχή".
Αυτό τώρα είναι τόσο δύσκολο και τόσο αντίθετο με τα ένστικτά μας, που προφανώς είται ο Χριστιανισμός είναι λάθος ή το σεξουαλικό μας ένστικτο, όπως είναι τώρα, έχει στραβώσει. Ή το ένα, ή το άλλο. Φυσικά καθώς είμαι Χριστιανός, πιστεύω πως είναι το ένστικτό μας που κάνει λάθος.
Αλλά έχω και άλλους λόγους να το πιστεύω αυτό. Ο βιολογικός σκοπός της σεξουαλικής πράξης είναι η τεκνοποίηση, όπως ακριβώς ο βιολογικός σκοπός του όρεξης για φαγητό είναι η η συντήρηση του σώματος. Εάν τώρα τρώμε όποτε θέλουμε και όσο θέλουμε, το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι από εμάς θα ξεφύγουμε και θα τρώμε πολύ, αλλά όχι υπερβολικά πολύ. Ένας άνθρωπος μπορεί να φάει για δυο, αλλά δεν μπορεί να φάει για δέκα. Η επιθυμία μας οδηγεί σε μια ελαφρά υπερβολή όσον αφορά το βιολογικό σκοπό, αλλά όχι σε ακρότητες.
Αλλά εάν ένας υγιής νέος άνδρας ικανοποιούσε το σεξουαλικό του ένστικτο όποτε ένιωθε την ανάγκη, και εαν κάθε τέτοια του πράξη είχε σαν επακόλουθο ένα μωρό, τότε σε δέκα χρόνια θα μπορούσε εύκολα να επανδρώσει ένα μικρό χωριό.
Αυτή λοιπόν η σεξουαλική διάθεση βρίσκεται σε μια γελοία και εξωφρενική υπερβολή ως αναφορά τη λειτουργία της.
Η δείτε το από μια άλλη άποψη.
Θα μπορούσε κανείς να μαζέψει ένα μεγάλο κοινό για την παρακολούθηση στριπτίζ, την παρακολούθηση δηλαδή μιας κοπέλας που γδύνεται επάνω στη σκηνή. Ας υποθέσουμε τώρα πως ερχόμαστε σε μια χώρα όπου θα μπορούσες να γεμίσεις μια αίθουσα απλώς με την παρουσίαση ενός σκεπασμένου πιάτου επάνω στη σκηνή όπου στη συνέχεια θα σηκώνεις σιγά, σιγά το καπάκι έως ότου ο καθένας να μπορέσει να δει, λίγο πριν σβήσουν τα φώτα, πως περιέχει ένα αρνίσιο παϊδάκι ή ένα κομμάτι μπέικον.
Δε θα σκεφτόσασταν πως σ' αυτή τη χώρα κάτι έχει πάει στραβά σχετικά με την όρεξη για φαγητό; Και κάποιος που θα είχε μεγαλώσει σε ένα διαφορετικό κόσμο δε θα σκεφτότανε πως υπάρχει, παρομοίως, κάτι αλλόκοτο ως αναφορά το σεξουαλικό μας ένστικτο;
Κάποιος άσκησε κριτική σ' αυτή την άποψη λέγοντας πως εαν έβρισκε μια χώρα που τέτοιες πράξεις στριπτίζ με φαγητό θα ήταν δημοφιλείς, θα έβγαζε το συμπέρασμα πως οι άνθρωποι σ' αυτή τη χώρα πεινάνε. Υπονούσε φυσικά πως τέτοιες πράξεις όπως το στριτίζ δεν ήταν αποτέλεσμα σεξουαλικής διαστροφής αλλά σεξουαλικής πείνας.
Θα συμφωνήσω μαζί του πως αν σε κάποια παράξενη χώρα ανακαλύπταμε πως παρόμοιες πράξεις με χοιρινά παϊδάκια ήταν δημοφιλείς, τότε μια από τις πιθανές ερμηνείες θα ήτανε η ύπαρξη λιμού. Το επόμενο όμως βήμα θα ήτανε να επαληθεύσουμε αυτή την υπόθεση ερευνώντας την πραγματική κατανάλωση κρέατος σ' αυτή τη χώρα. Αν τα στοιχεία έδειχναν πως γινότανε μεγάλη κατανάλωση κρέατος, τότε φυσικά θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί η υπόθεση του λιμού και θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποια άλλη ερμηνεία.
Κατά τον ίδιο τρόπο, πριν αποδεχτούμε ως αιτία του στριπτίζ την σεξουαλική πείνα, θα έπρεπε να κοιτάξουμε για στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπάρχει πράγματι περισσότερη σεξουαλική αποχή στην εποχή μας από ότι στις εποχές εκείνες που φαινόμενα όπως το στριπτίζ ήταν άγνωστα.
Όμως είναι βέβαιο πως δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία. Η αντισύλληψη προσφέρει σεξουαλική απόλαυση με πολύ λιγότερο κόστος μέσα στο γάμο και την κάνει πολύ περισσότερο ασφαλέστερη εκτός γάμου από ότι ήταν στο παρελθόν, καθώς επίσης η κοινή γνώμη είναι πολύ λιγότερο εχθρική στις παράνομες σχέσεις ακόμα και στις διαστροφές από ότι ήταν στο παρελθόν, από τις παγανιστικές ακόμα εποχές.
Ακόμη, η υπόθεση της "πείνας" δεν είναι η μόνη που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε. Ο καθένας γνωρίζει πως η σεξουαλική επιθυμία, όπως και οι άλλες επιθυμίες μας, μεγαλώνει με την κατάχρηση. Αυτοί που λιμοκτονούνε μπορεί να σκέφτονται πολύ το φαγητό, αλλά το ίδιο κάνουν και οι λαίμαργοι.
Τώρα θα εξετάσουμε ένα τρίτο σημείο.
Θα βρεις πολύ λίγους ανθρώπους που να θέλουν να φάνε πράγματα που στην πραγματικότητα δεν αποτελούν φαγητό ή να θέλουν να κάνουν άλλα πράγματα με το φαγητό αντί να το φάνε.
Με άλλα λόγια, διαστροφές όσον αφορά την όρεξη για φαγητό είναι σπάνιες.
Αλλά οι διαστροφές όσον αφορά το ένστικτο του σεξ είναι πάρα πολλές, είναι δύσκολο να θεραπευτούν, και είναι αποτρόπαιες. Λυπάμαι που θα πρέπει να μπω σε λεπτομέρειες αλλά πρέπει.
Ο λόγος που πρέπει να το κάνω είναι επειδή εσείς κι εγώ, για τα είκοσι τελευταία χρόνια, έχουμε βομβαρδιστεί καθημερινά από ισχυρά ψέματα όσον αφορά το σεξ.
Μας έχουν πει, μέχρι να βαρεθεί κανείς να τ' ακούει, πως η σεξουαλική επιθυμία είναι σαν μια από τις άλλες φυσικές επιθυμίες μας και πως μόνο αν εγκαταλείψουμε την ανόητη παλιομοδίτικη ιδέα για τον έλεγχό της, όλα στον κήπο μας θα είναι υπέροχα.
Δεν είναι αλήθεια.
Τη στιγμή που θα κοιτάξεις τα στοιχεία, μακριά από τη προπαγάνδα, θα δεις πως δεν είναι έτσι.
Σου λένε πως το σεξ έχει μπερδευτεί τόσο πολύ επειδή προσπαθούμε να το ελέγξουμε. Αλλά για τα τελευταία είκοσι χρόνια* αυτό δεν ισχύει. Υπάρχει μια ακατάσχετη καθημερινή φλυαρία γι αυτό. Παρ' όλα αυτά συνεχίζει η κατάσταση με το σεξ να είναι προβληματική.
Εάν οι προσπάθειες να μπει έλεγχος στο σεξ ήταν η ρίζα του προβλήματος, τότε θα έπρεπε η "προώθησή" του να εξαλείψει αυτά τα προβλήματα. Αλλά δε συνέβει αυτό. Πιστεύω μάλιστα πως συνέβει το αντίθετο.
Πιστεύω δηλαδή πως η ανθρωπότητα στην αρχή επέβαλε τον έλεγχο στο σεξ γιατί είχε χαθεί κάθε έλεγχος και η κατάσταση είχε γίνει μαντάρα.
Οι σύγχρονοί μας λένε πάντα πως "το σεξ δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ντρεπόμαστε". Μπορεί να εννοούν δύο πράγματα.
Μπορεί να εννοούν πως "Δεν υπάρχει τίποτε που να προκαλεί ντροπή στο γεγονός πως η ανθρωπότητα αναπαράγει τον εαυτό της με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ούτε στο γεγονός πως αυτός ο τρόπος προσφέρει ευχαρίστηση."
Αν εννούν αυτό, έχουν δίκιο.
Ο Χριστιανισμός λέει το ίδιο. Δεν είναι το γεγονός αυτό καθεαυτό, ούτε η ευχαρίστηση, που αποτελούν το πρόβλημα. Οι παλιοί Χριστιανοί διδάσκαλοι είπαν πως αν η ανθρωπότητα δεν είχε πέσει, η σεξουαλική ευχαρίστηση, αντί να είναι μειωμένη σε σχέση με σήμερα, στην πραγματικότητα θα ήταν μεγαλύτερη.
Γνωρίζω πως μερικοί μπερδεμένοι Χριστιανοί έχουν μιλήσει λες και ο Χριστιανισμός πίστευε πως το σεξ, ή το σώμα, ή η ευχαρίστηση, ήταν κακά αυτά καθεαυτά. Αλλά έκαναν λάθος.
Ο Χριστιανισμός, είναι σχεδόν η μοναδική από τις μεγάλες θρησκείες που αποδέχεται παντελώς το ανθρώπινο σώμα, που πιστεύει ότι είναι καλό, που πιστεύει πως ο ίδιος ο Θεός κάποτε "ενσαρκώθηκε" πήρε ανθρώπινη μορφή, πως κάποιο είδος σώματος θα μας δοθεί ακόμα και στον Παράδεισο και θα αποτελέσει ένα απαραίτητο στοιχείο της ευτυχίας μας, της ομορφιάς μας και της ενέργειάς μας.
Ο Χριστιανισμός έχει υπερεξημνήσει τον γάμο περισσότερο από κάθε άλλη θρησκεία, και σχεδόν το σύνολο των σπουδαιότερων ποιητικών έργων που αναφέρονται στον έρωτα παγκοσμίως έχουν γραφτεί από Χριστιανούς. Αν κάποιος λέει πως πως το σεξ, από μόνο του, είναι κακό, ο Χριστιανισμός τον αντικρούει αμέσως.
Αλλά, φυσικά, όταν κάποιοι λένε, "Το σεξ είναι κάτι για το οποίο δε θα πρέπει κάποιος να ντρέπεται", μπορεί να εννούν "η κατάσταση στην οποία έχει ξεπέσει το σεξουαλικό ένστικτο είναι κάτι το οποίο δε θα πρέπει να ντρεπόμαστε".
Εάν εννούν αυτό, νομίζω πως κάνουν λάθος. Νομίζω πως θα πρέπει να ντρεπόμαστε και πολύ μάλιστα. Δεν υπάρχει τίποτα που να προκαλέι ντροπή στην απόλαυση του φαγητού σας, αλλά θα είχαμε κάθε λόγο να ντρεπόμαστε έαν ο μισός πληθυσμός έβαζε το φαγητό στο επίκεντρο της ζωής του και ξόδευε το χρόνο του κοιτάζοντας φωτογραφίες φαγητού τρέχοντας τα σάλια τους και πλατάγιζαν τα χείλη τους. Δεν ισχυρίζομαι πως εσύ κι εγώ είμαστε προσωπικά υπεύθυνοι για την παρούσα κατάσταση.
Μεγαλώνουμε περικυκλωμένοι από μια προπαγάνδα υπέρ της ακολασίας. Υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν να κρατούν το σεξουαλικό μας ένστικτο φλεγόμενο για να βγάλουν λεφτά από μας. Γιατί, φυσικά, κάποιος που έχει ένα πάθος είναι κάποιος με πολύ μειωμένες αντιστάσεις σε πωλήσεις. Ο Θεός όμως γνωρίζει τη κατάστασή μας. Δε θα μας κρίνει σαν να μην είχαμε καθόλου δυσκολίες να υπερβούμε. Αυτό που έχει σημασία είναι η ειλικρίνεια και η επιμονή της θέλησής μας να τις υπερβούμε.
Πριν να θεραπευτούμε πρέπει να θέλουμε να θεραπευτούμε. Αυτοί που ειλικρινά ψάχνουν για βοήθεια θα τη βρούνε, αλλά για πολλούς σύγχρονους ανθρώπους ακόμα και η πρόθεση είανι δύσκολη υπόθεση. Είναι εύκολο να πιστεύουμε πως θέλουμε κάτι αλλά στην πραγματικότητα να μην το θέλουμε. Ένα διάσημος Χριστιανός πολύ παλιά μας είπε πως όταν ήταν νέος προσευχόταν συνεχώς για αγνότητα, αλλά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε πως αν και τα χείλη του έλεγαν, "Ω Κύριε, κράτησέ με αγνό", η καρδιά του μυστικά πρόσθετε, "Αλλά σε παρακαλώ μην το κάνεις ακόμα". Αυτό μπορεί να συμβεί και σε προσευχές για άλλες αρετές επίσης, αλλά υπάρχουν τρεις αιτίες γιατί είναι τώρα ιδιαιτέρως δύσκολο για εμάς να επιθυμούμε - πόσο μάλλον να επιτύχουμε - την πλήρη αγνότητα.
Κατ' αρχήν η στρεβλωμένη φύση μας, τα δαιμονικά πνεύματα που μας βάζουν σε πειρασμό, και όλη η σύγχρονη προπαγάνδα για τη λαγνεία, συμμαχούνε για να μας κάνουν να νιώσουμε πως οι επιθυμίες στις οποίες αντιστεκόμαστε είναι τόσο "φυσικές", τόσο "υγιείς", και τόσο λογικές, που είναι σχεδόν διαστροφή και ανωμαλία να αντιστεκόμαστε. Η μία αφίσα μετά την άλλη, η μια ταινία μετά την άλλη, το ένα διήγημα μετά το άλλο, συνδυάζουν την ιδέα της σεξουαλικής κατάχρησης με την υγεία, την κανονικότητα, τη νεότητα, την ευθύτητα, και το καλό χιούμορ.
Αυτός ο συνδυασμός είναι ένα ψέμα. Όπως όλα τα ισχυρά ψέματα, βασίζεται σε μια αλήθεια. Την αλήθεια η οποία αναγνωρίζεται παραπάνω, πως το σεξ αυτό καθεαυτό (μακριά από τις υπερβολές και τις εμμονές που φυτρώνουν τριγύρω του) είναι "φυσιολογικό" και "υγιές" και όλα τα σχετικά.
Το ψέμα συνίσταται στην υπόδειξη πως οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη στην οποία έχετε κάποιο πειρασμό αυτή τη στιγμή είναι επίσης φυσιολογική και υγιείς. Τώρα αυτό, από όποια πλευρά και να το δει κανείς, ακόμα και εκτός του Χριστιανισμού, πρέπει να είναι ανοησία.
Το να παραδινόμαστε σε όλες μας τις επιθυμίες προφανώς οδηγεί σε σεξουαλική ανικανότητα, σε αρρώστια, ζήλιες, ψέματα, συγκάληψη, και οτιδήποτε αποτελεί το αντίστροφο της υγείας, του καλού χιούμορ, και της ευθύτητας.
Για οποιαδήποτε ευτυχία, ακόμα και σ' αυτό τον κόσμο, χρειάζεται αρκετή αυτοσυγκράτηση, έτσι λοιπόν ο ισχυρισμός οποιαδήποτε επιθυμίας, πως όταν είναι έντονη είναι και λογική και υγιείς, είναι εντελώς ανυπόστατη.
Οποιοσδήποτε εχέφρων και πολιτισμένος άνθρωπος πρέπει να έχει κάποιες αρχές με βάση τις οποίες να επιλέγει την απόρριψη κάποιων επιθυμιών και την έγκριση κάποιων άλλων. Κάποιος λειτουργεί έτσι με βάση τις Χριστιανικές αρχές, άλλος με βάση αρχές υγιεινής, άλλος με βάση αρχές κοινωνιολογικές. Η πραγματική αντίθεση δεν είναι ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τη "φύση", αλλά ανάμεσα στις Χριστιανικές αρχές και άλλες αρχές όσον αφορά τον έλεγχο της "φύσης". Γιατί η "φύση" (με την έννοια της φυσικής επιθυμίας) θα πρέπει να ελεγχθεί έτσι κι αλλιώς, εκτός αν θες να καταστρέψεις τη όλη σου τη ζωή. Οι Χριστιανικές αρχές είναι όντως πιο αυστηρές από τις άλλες, αλλά πιστεύουμε στη βοήθεια που θα λάβεις προσπαθώντας να τις τηρήσεις κάτι που δεν ισχύει με τις υπόλοιπες.
Ένα δεύτερο σημείο είναι πως πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να προσπαθήσουν σοβαρά την Χριστιανική αγνότητα επειδή πιστεύουν (πριν καν δοκιμάσουν) πως είναι αδύνατο να επιτευχθεί. Αλλά όταν υπάρχει κάποιος στόχος που πρέπει να πραγματοποιηθεί, τότε δε θα πρέπει ποτέ να σκεφτόμαστε το εφικτό ή το ανέφικτο. Αντιμετωπίζοντας μια προαιρετική ερώτηση σε εξετάσεις, κάποιος σκέπτεται εαν μπορεί να την απαντήσει ή όχι. Αντιμετωπίζοντας όμως μια υποχρεωτική ερώτηση, θα πρέπει κάποιος να κάνει το καλύτερο δυνατό. Μπορείς να πάρεις κάποιους βαθμούς για μια πολύ ατελώς απαντημένη ερώτηση, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να πάρεις κανένα βαθμό αφήνοντας την ερώτηση απείραχτη.
Όχι μόνο στις εξετάσεις αλλά και στον πόλεμο, στην αναρρίχηση βουνών, μαθαίνοντας πατινάζ, ή κολύμβηση, ή την οδήγηση ποδηλάτου, ακόμα και το σφίξιμο ενός δύσκαμπτου κολάρου με κρύα δάχτυλα, οι άνθρωποι πολύ συχνά πραγματοποιούν αυτό που φαινόταν αδύνατο πριν το κάνουν. Είναι υπέροχο το τι μπορείς να κάνεις εάν πρέπει να το κάνεις.
Μπορούμε πάντως να είμαστε σίγουροι πως τέλεια αγνότητα - όπως και τέλειο έλεος - δεν κατορθώνεται αποκλειστικά και μόνο με ανθρώπινη προσπάθεια. Πρέπει να ζητήσεις την αγάπη του Θεού. Ακόμα κι αν το έχεις κάνει αυτό, μπορεί να σου φαίνεται πως για μεγάλο διάστημα δεν λαμβάνεις καθόλου ή ελάχιστη μόνο βοήθεια. Δεν πειράζει.
Μετά από κάθε αποτυχία, ζήτα συγνώμη, μάζεψε τον εαυτό σου, και δοκίμασε ξανά. Πολύ συχνά ο Θεός ξεκινάει βοηθώντας μας όχι τόσο σχετικά με την αρετή, αλλά σχετικά με τη δύναμη αυτή να συνεχίζουμε πάντα να προσπαθούμε.
Γιατί όσο σημαντική κι αν είναι η αγνότητα (ή το κουράγιο, ή η πιστότητα, ή όποια άλλη αρετή) αυτή η διαδικασία μας εκπαιδεύει σε συνήθειες της ψυχής που είναι ακόμα σημαντικότερες.
Θεραπεύει τις ψευδαισθήσεις που τρέφουμε για τους εαυτούς μας, και μας διδάσκει να εξαρτώμαστε από τον Θεό. Μαθαίνουμε, από τη μια πως δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας ακόμα και στις καλύτερες στιγμές μας, και από την άλλη πως δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ακόμα και στις χειρότερες στιγμές μας, γιατί οι αποτυχίες μας έχουν συγχωρεθεί. Το μόνο μοιραίο σφάλμα είναι να μείνουμε ικανοποιημένοι με οτιδήποτε λιγότερο από την τελειότητα.
Τρίτο σημείο, είναι πως οι άνθρωποι συχνά παρεξηγούν αυτά που η ψυχολογία διδάσκει σχετικά με την καταστολή των "παθών". Μας διδάσκει πως το "καταπιεσμένο" σεξ είναι επικίνδυνο. Αλλά ο όρος "καταπιεσμένο" εδώ είναι καθαρά τεχνικός, δε σημαίνει την κατάπνιξη με την έννοια της "άρνησης" ή της "αντίστασης". Μια καταπιεσμένη επιθυμία ή σκέψη είναι κάποια που έχει απωθηθεί στο υποσυνείδητο (συνήθως σε πολύ μικρή ηλικία) και επανέρχεται στο μυαλό μόνο σε μια καμουφλαρισμένη μη αναγνωρίσιμη μορφή. Η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα δε φαίνεται στον ασθενή καθόλου πως πρόκειται για σεξουαλικότητα.
Όταν ένας έφηβος ή ένας ενήλικος ξεκινάει να αντιστέκεται σε μια συνειδητή επιθυμία, δεν έχει αυτό να κάνει τίποτε με καταπίεση και ούτε βρίσκεται υπό τον ελάχιστο κίνδυνο να δημιουργηθεί μια "απώθηση" ενός πάθους. Αντιθέτως, αυτοί που με σοβαρότητα επιχειρούν να διατηρήσουν την αγνότητα τους είναι πιο συνειδητοποιημένοι, και σύντομα φτάνουν στο σημείο να γνωρίζουν πολύ περισσότερα για τη δική τους σεξουαλικότητα από οποιονδήποτε άλλο. Φτάνουν στο σημείο να γνωρίζουν τις επιθυμίες τους όπως ο Ουέλιγκτον γνώριζε τον Ναπολέων, ή όπως ο Σέρλοκ Χολμς γνώριζε τον καθηγητή Moriarty, όπως αυτός που πιάνει τα ποντίκια γνωρίζει τα ποντίκια, ή όπως ένας υδραυλικός γνωρίζει τις σωλήνες που έχουν διαρροή.
Η αρετή, ακόμη και η προσπάθεια να κατακτηθεί η αρετή, φέρνει φως, η κατάχρηση φέρνει ομίχλη.
Και τέλος, αν και έπρπε να κάνω μια αρκετά μακροσκελή αναφορά στο σεξ, θα ήθελα να το κάνω όσο πιο ξεκάθαρο μπορώ πως το κέντρο της Χριστιανικής ηθικής δεν είναι αυτό.
Αν κάποιος πιστεύει πως οι Χριστιανοί θεωρούν την ακολασία σαν την χειρότερη εξαχρείωση, κάνει μεγάλο λάθος. Οι αμαρτίες της σάρκας είναι κακές, αλλά είναι οι λιγότερο κακές απ' όλες τις αμαρτίες.
Όλες οι χειρότερες απολαύσεις είναι καθαρά πνευματικές: η ευχαρίστηση να κατηγορεί κάποιος τους άλλους, η άσκηση ελέγχου με αλαζονεία, το άθλημα να καταστρέφω τους άλλους, η εκδίκηση, οι ηδονές που προσφέρει η δύναμη, ή το μίσος.
Γιατί υπάρχουν δυο πράγματα μέσα μου που ανταγωνίζονται με τον ανθρώπινο ευατό μου και θα πρέπει να τα υπερνικήσω. Είναι ο Ζωώδης εαυτός, και ο Διαβολικός εαυτός. Ο Διαβολικός εαυτός είναι ο χειρότερος από τους δύο.
Γι αυτό ένας ψυχρός αυτοδικαιωμένος υποκριτής που πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία μπορεί να είναι πολύ πιο κοντά στην κόλαση από μια πόρνη.
Αλλά, φυσικά, καλύτερα να μην είναι κανείς ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
* Σ.μ. Ο συγγραφέας πέθανε το 1963.
Αναρτήσεις
