Ό γνωστός στη Σερβία χειρούργος - γυναικολόγος Στόγιαν Αδάσεβιτς, έδωσε τελευταία μία συνέντευξη στο περιοδικό της Σερβικής Εκκλησίας " Ορθοδοξία". Ή συνέντευξη αυτή, που αποτελεί δημόσια εξομολόγηση, είναι μία περίληψη θα λέγαμε, ενός βιβλίου πού τελευταία εξέδωσε ο γιατρός Αδάσεβιτς στά Σερβικά, μέ γενικό τίτλο "H αγιότης τής ζωής".
Ποια ήταν ή στιγμή πού σαν γιατρός καταλάβατε, ότι γινόσαστε "εν ψυχρώ " συνεργός φόνου;
Είμαι γιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, και είμαι ένοχος για όλες τις φρικαλεότητες πού έκανα εργαζόμενος σαν γυναικολόγος. Είμαι όμως υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω τον κόσμο ότι ή διακοπή τής εγκυμοσύνης είναι στην πραγματικότητα φόνος ενός ανυπεράσπιστου παιδιού...
Ανάμεσα στις υποχρεώσεις τής εργασίας μου ήσαν βέβαια, και οι νόμιμες αμβλώσεις.
Τότε δεν γνώριζα ότι διέπραττα φόνους, τώρα όμως υποστηρίζω και γνωρίζω ότι ή αμαρτία μου απέναντι τού Θεού είναι πολύ μεγάλη. Στο Πανεπιστήμιο μάς λέγανε ότι το παιδί θεωρείται ζωντανό μόλις γεννηθεί, με το πρώτο κλάμα. Πριν το πρώτο κλάμα στην ουσία δεν είναι τίποτα, αλλά είναι σαν ένα εσωτερικό όργανο τής γυναίκας, όπως το νεφρό, ή σκωληκοειδής απόφυση, ή όπως ένα δόντι. Αυτά μάς δίδασκαν...
Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις!!!
Αυτό είναι, σαν να έχω εξαφανίσει μία ολόκληρη Πολιτεία...Το Βελιγράδι έχει πολλά Νοσοκομεία αλλά και ιδιωτικές κλινικές πού γίνονται καθημερινά εκατοντάδες εκτρώσεις.
Στα τέλη τής δεκαετίας τού ΄80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα και με την διαγνωστική του δυνατότητα μου δημιούργησε πολλές εκπλήξεις. Είδα ζωντανό πια το έμβρυο, άκουγα τούς κτύπους τής καρδιάς του, έβλεπα τις κινήσεις του, το ανοιγόκλειμα τού στόματός του...
Στα μεγαλύτερα έμβρυα παρατηρούσα ακόμη το " πιπίλισμα " των δακτύλων τους, μία συνήθεια πού έχουν και τα παιδιά όταν είναι ήδη γεννημένα. Έβλεπα ακόμη ότι το έμβρυο σκεπτόταν και καταλάβαινε μα και αντιδρούσε ενεργά στους βαθείς και διαπεραστικούς ήχους, επιταχύνοντας τις κινήσεις του...
Και ύστερα από 4-5 λεπτά, όσο διαρκεί ή λεγόμενη διακοπή κυήσεως, το έμβρυο αυτό το έβλεπα τεμαχισμένο, κομματιασμένο από τα νυστέρια, ανάμεσα από τα εργαλεία, πεταμένο στο τραπέζι...
Πότε ακριβώς και γιατί, σταματήσατε να κάνετε εκτρώσεις;
Αυτό πού θα σάς διηγηθώ τώρα, είναι λυπηρό, και πολύ φρικτό, αλλά δεν πρέπει να ωραιοποιούμε κάτι, για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε...
Προς θλίψη και δυστυχία μου, το 1988 έκανα άμβλωση σε μία προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4,5 μηνών. Κατά την διάρκεια τής επέμβασης πού όταν τήν θυμάμαι μου φέρνει πάντοτε ταραχή, με φρίκη κατάλαβα ότι είχα έναν φονιά μέσα μου. Μία εγχείρηση πού ήταν πάντοτε για μένα πράξη ρουτίνας, μου έγινε τελικά ένας πραγματικός εφιάλτης...
Με την πρώτη κίνηση τής λαβίδας συνθλίψεως έβγαλα το χεράκι και το πέταξα ματωμένο πάνω στο τραπέζι των εργαλείων...
Και ξαφνικά παρατήρησα ότι το νεύρο τού χεριού πού κρεμόταν, καθώς ακούμπησε στο ιώδιο με το βαμβάκι πάνω στο τραπέζι, ερεθίστηκε από την οξύτητα τού ιωδίου κι΄ άρχισε έντονα το μικρούλικο χεράκι να συσπάται...
Με την επόμενη κίνηση έβγαλα και το ποδαράκι. Και συνέβηκε πάλι το ίδιο. Τώρα έτρεμε και ταρακουνιόταν το πόδι. Τέτοιο πράγμα δεν μου είχε ποτέ ξαναγίνει. Ύστερα με την αρπάγη τής λαβίδας έπιασα την καρδιά τού μωρού, ή οποία κτυπούσε ακόμη, έβλεπα τις συσπάσεις της, ολοένα πιο αργά μέχρι πού στο τέλος σταμάτησε...
Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα διαπράξει φόνο, ότι είχα θανατώσει έναν ζωντανό άνθρωπο!
Ή γυναίκα έπεσε σε ακατάσχετη αιμορραγία, κινδύνευε πια ή ζωή της...
Προσευχήθηκα στον Θεό, και τού είπα: " Κύριε, βοήθησέ με να σώσω αυτή την γυναίκα, και τιμώρησέ με εμένα !.."
Από τότε, ποτέ μου δεν ξανάκανα έκτρωση. Και έτυχε ή νέα μου γνώσις να συμπίπτει με την θέση τής Εκκλησίας - ότι το έμβρυο είναι ζωντανό ανθρώπινο πλάσμα από την πρώτη στιγμή γονιμοποίησης τού ωαρίου.
Ή ενδομήτριος παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη καί βαρύτερη αμαρτία από ένα απλό φόνο, απέναντι ενός αδύναμου παιδιού πού δέν μάς φταίει σέ τίποτα...
Έχουν ακουσθεί πολλά για τα υπολείμματα των εκτρώσεων...Τελικά τι τα κάνουν, και πού χρησιμοποιούνται;
Ό κόσμος δεν ξέρει, και σπανίως διερωτάται τι τα κάνουν τα Νοσοκομεία. Εδώ στην Σερβία, κανείς δεν λέει τίποτα. Ή Φαρμακευτική εμπορική βιομηχανία ( πού συνήθως τα χρησιμοποιεί για καλλυντικά ( ! ) στις γυναίκες ), δεν έχει την κατάλληλη υποδομή χρήσεως. Εμείς στα Νοσοκομεία εδώ, τα βάζουμε σε μαύρους σάκους μαζί με τα απόβλητα χειρουργικών επεμβάσεων, και τα πάμε για αποτέφρωση.
Όμως, σαν κοινωνία είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς, και νομικώς, τα αγέννητα αυτά παιδιά, δίνοντάς τους όλα τα δικαιώματα των ενηλίκων. Αυτό, πρέπει να είναι καθήκον κάθε πολιτισμένης κοινωνίας!
Υπάρχει μία ακριβής στατιστική για τις εκτρώσεις στη Σερβία;
Υπάρχει μία διαφωνία στους αριθμούς. Κάποιοι μιλούν για 120.000 αμβλώσεις τον χρόνο, και άλλοι για 420.000 χιλιάδες. Εγώ πιστεύω ότι, όταν αφήνεται να βγει ζωντανό ένα παιδί, έχουν δολοφονηθεί άλλα 25...
ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ...
...Τό "σπιράλ" , είναι ένα μηχανικό στοιχείο πού τοποθετείται στη μήτρα για να προκαλέσει στείρωση. Όμως, το κάθε "σπιράλ" είναι πρακτικά και ένα μέσον αμβλώσεως. Μάλιστα τα πρώιμα τεστ εγκυμοσύνης αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες πού έχουν "σπιράλ" μπορούν να έλθουν σε κατάσταση εγκυμοσύνης περισσότερες φορές το χρόνο από άλλες γυναίκες πού δεν έχουν...
Εκείνο το οποίο κάνει το "σπιράλ", είναι να εμποδίζει το έμβρυο να εμφυτευτεί στην μήτρα υποχρεώνοντάς το σε θάνατο, σε ηλικία μιας εβδομάδος. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα χάπια πού εμποδίζουν την ωρίμανση τού ωαρίου, αλλοιώνουν τον βλεννογόνο χιτώνα τής μήτρας, δηλητηριάζοντας έτσι το έμβρυο.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλές απληροφόρητες γυναίκες, οί οποίες στέκονται ανεύθυνες απέναντι σ΄ ένα τόσο μεγάλο θέμα.
Είδατε ποτέ στα Μέσα Ενημερώσεως, στα γυναικεία περιοδικά, σε Ραδιοφωνικές και Τηλεοπτικές εκπομπές, να γίνεται λόγος εναντίον των εκτρώσεων, των αντισυλληπτικών μέσων, και τής εξωσωματικής γονιμοποίησης;
Κανείς αντίλογος, καί όλα τά παρουσιάζουν ρόδινα...
Ή εξωσωματική γονιμοποίηση για την οποία τα τελευταία χρόνια ακούμε πολλά, στην πραγματικότητα τι ακριβώς είναι;
Την έχω δουλέψει κι΄ αυτή. Σήμερα, υποστηρίζω ανεπιφύλακτα ότι ή εξωσωματική γονιμοποίηση είναι κάτι κακό.
Πόσοι γνωρίζουν σήμερα, ότι για να βγάλουν οι γιατροί 2 με 3 παιδιά και να εξασφαλίσουν την ιατρική επιτυχία τους, πρέπει να γονιμοποιήσουν 10 με 20, και τα υπόλοιπα, μη βιώσιμα, να τα θανατώσουν; Κι αυτό, γιατί αν ληφθούν περισσότερα από 3, τότε δεν θα μπορέσει ή μήτρα να τα βγάλει πέρα...
Αυτά όμως τα κρύβουν, και οικοδομούν μία "οικογενειακή ευτυχία" δύο και τριών παιδιών από εξωσωματική, αφού έχουν θανατώσει πολλαπλάσια...Θα έχουν άραγε ευτυχία;
( Μετάφραση από τα Σερβικά: Militsa Veskof )
www.unborn.gr
Αναρτήσεις
